Wat is nazorg?

In eerste instantie begreep ik het woord nazorg niet en moest ik googlen wat dat betekende. Ik zou veel kunnen doen met de betekenis erachter. Ik wist alleen niet dat er een technische term voor bestond in de scene.

Betrokken raken bij de Meester en de situatie, overgave en de pijnstillende hormonen (endorfines) in het lichaam waardoor ik mezelf onderdompelde in een andere wereld. Het adrenalineniveau stijgt naarmate het spel vordert. Daar heb ik pijn voor nodig. Daarvoor heb ik vertrouwen nodig en, nog belangrijker, een geschikte tegenhanger.

Wanneer de werkelijkheid plaats maakt voor spel en spel werkelijkheid wordt.

Al het andere om me heen verdwijnt en er is alleen de Meester en ik. Ik stel mezelf onder zijn hoede, hij gebruikt me zoals hij wil. Ik dien en gehoorzaam, en in het beste geval doet hij mij ook pijn. Mijn masochisme is een duiveltje dat ik bij elke sessie bij me heb. Het zit op mijn schouder en eist voldoening. Pure D/S zou voor mij persoonlijk niet genoeg zijn, al ben ik altijd onderdanig aan mijn meester en kan ik me ook onderdompelen in een andere wereld. Maar dat is moeilijk. Het wordt echt goed voor me als ik wegzink in pijn vol onderdanige toewijding. 

De zweep blijft me slaan, mijn armen zijn gefixeerd en ik laat mezelf mentaal in deze pijn vallen, dan ben ik helemaal alleen met mezelf en neem ik de Meester niet meer waar. De slagen doen geen pijn meer maar ik accepteer ze. Ik schreeuw niet, ik zeur niet, ik geniet eindeloos. Meestal lopen de tranen in stromen over mijn wangen. Het zijn tranen van tevredenheid, van geluk, van één worden met mij. Deze toestand wordt subruimte of "vliegen" genoemd. Ik kom niet in elke sessie in deze subruimte. Soms lach ik ook wellustig en provocerend. Een verantwoordelijke Meester herkent deze aandoening en kan mij lezen. Hij slaat me niet tot op het punt van ziekenhuisopname omdat ik kreun onder zijn slagen, maar hij herkent wanneer genoeg genoeg is. Uiteindelijk zou hij me niet alleen moeten laten met deze emotionele/hormonale chaos. Hij moet me terugbrengen naar de werkelijkheid, me weer op de grond onder mijn voeten zetten, en dat heet nazorg. Daarna kun je verder spelen! Het gaat mij om de hormonen die met mij worden uitgestort, vooral als ik pijn heb. Ze zinken weer en daar heb ik hulp bij nodig. Dat is hoe ik ben. Wie dit niet kan begrijpen en uitvoeren, heeft mij niet begrepen.

...en dan lach ik.

Het is erg belangrijk voor mij om niet alleen te zijn met deze hormoon overvloed. Ik heb steun, tederheid en veiligheid nodig na een vlucht. Soms heb ik het erg koud en ril ik als de hormoonspiegels dalen. Hierop dient gereageerd te worden. Mijn ademhaling komt weer tot rust en een glimlach gecombineerd met glazige, stralende ogen siert mijn vermoeide gezicht. Het dominante deel is de verantwoordelijkheid om mij te vangen. Maar ik blijf zeker bij mijn onderdanige rol. Ik kniel graag tussen de benen van mijn meester en leg mijn hoofd op zijn dij. Ik ben dan heel zacht en kwetsbaar. Hij streelt mijn haar en wang en ik kijk verlangend naar hem op. Als ik dan lach, dan heeft hij alles goed met me gedaan. Dan was het lekker...

Als mij deze vangst wordt ontzegd, dan was alles wat daarvoor gebeurde maar half zo leuk. Het vertrouwen en de nabijheid die ik toestond, voelt niet meer goed. En enige tijd later, op weg naar huis, zak ik helemaal in elkaar en heb ik huilbuien. De grond die mij in de sessie is ontnomen komt niet meer terug. Dat kan dagen duren. Dan was het niet leuk...

De enige uitzondering: wanneer hij me op de grond laat liggen met pijn na het slaan en dat hoort bij het spel en de vernedering. Maar dan is het spel nog niet afgelopen.